Przeciwciała anty-SS-A ( ELISA, ilościowo)

Przeciwciała przeciw SS-A (wcześniej zwane Ro od pierwszego pacjenta Roberta) oraz SS-B (zwane La od pierwszej pacjentki Lane) to typowe markery zespołu Sjgrena (SS) oraz toczenia rumieniowatego układowego (SLE). Obie choroby to autoimmunologiczne schorzenia układowe o nieznanej etiologii występujące głównie u kobiet. Zespół Sjgrena to choroba atakująca gruczoły wydzielania zewnętrznego, takie jak gruczoł łzowy i gruczoł ślinowy. O przewlekłym zapaleniu świadczą komórki plazmatyczne, a choroba, opisywana jako zespół suchości, prowadzi do postępującej utraty funkcji zaatakowanych gruczołów. Diagnostyka SS opiera się na badaniu utraty funkcji wydzielania zewnętrznego oka i gruczołów ślinowych, a także na oznaczaniu przeciwciał przeciw SS-A i SS-B.

Przeciwciała przeciw białkom SS-A 60 kDa i 52 kDa występują u 70-80% pacjentów z pierwotnym SS, a u 40-94% tych pacjentów dodatkowo występują przeciwciała przeciw antygenowi SS-B/La. Przeciwciała SS-A występują u 25-40% pacjentów z ANA-pozytywnym SLE (ANA, przeciwciała przeciwjądrowe) oraz u 65% pacjentów z podostrym toczeniem skórnym. Zarówno przeciwciała przeciw SS-A, jak i przeciwciała przeciw SS-B są związanie z wrodzonym blokiem serca.

Przeciwciała 52 kDa SS-A bez antygenu 60 kDa występują częściej w SS i ANA-negatywnym LE, a w toczeniu noworodków w 95% przypadków.