Choroba Gauchera

Co to jest choroba Gauchera? Diagnoza, objawy i leczenie

Choroba Gauchera (GD) zaliczana jest do ultrarzadkich, spichrzeniowych chor贸b krwi o pod艂o偶u genetycznym. W Polsce 偶yje obecnie ok. 100 pacjent贸w z rozpoznan膮 chorob膮 Gauchera, ale chorych mo偶e by膰 wi臋cej, pozostaj膮 oni jednak niezdiagnozowani. Postawienie diagnozy nie jest 艂atwe, gdy偶 objawy mog膮 sugerowa膰 inne choroby, na przyk艂ad nowotwory krwi.

W tym artykule przyjrzymy si臋 bli偶ej, jak rozpozna膰 chorob臋 Gauchera, jakie s膮 jej objawy i jak przebiega proces leczenia.

Co to jest choroba Gauchera?

GD wywo艂ywana jest przez mutacj臋 w genie GBA, kt贸ra powoduje istotne obni偶enie aktywno艣ci enzymu koniecznego m.in. do rozk艂adu glikosfingolipid贸w b艂on kom贸rkowych, czyli glukocerebrozydazy. Powoduje to kumulowanie si臋, czyli spichrzanie glukocerebrozydu w makrofagach. Makrofagi takie nazywa si臋 kom贸rkami Gauchera

Efektem ich nagromadzenia w 艣ledzionie, w膮trobie oraz szpiku kostnym jest wyst膮pienie typowych objaw贸w klinicznych tego schorzenia. 

Objawy choroby Gauchera

Choroba Gauchera zajmuje wiele organ贸w i tkanek organizmu cz艂owieka, a objawy mog膮 si臋 znacznie r贸偶ni膰 u poszczeg贸lnych pacjent贸w. Cz臋艣膰 pacjent贸w z postaci膮 艂agodn膮 mo偶e nie odczuwa膰 objaw贸w a偶 do podesz艂ego wieku. U innych symptomy mog膮 stanowi膰 zagro偶enie 偶ycia ju偶 w dzieci艅stwie. Objawy choroby Gauchera s膮 wynikiem gromadzenia si臋 substancji t艂uszczowych w narz膮dach wewn臋trznych i ko艣ciach. Najcz臋stszymi miejscami ich akumulowania jest w膮troba, 艣ledziona i szpik kostny. 

Typowe objawy wyst臋puj膮ce prawie zawsze u doros艂ych z typem I choroby Gauchera, to: os艂abienie, uczucie zm臋czenia, wzmo偶ona tendencja do krwawie艅 (krwawienia z nosa, dzi膮se艂, wylewy podsk贸rne, obfite krwawienia miesi臋czne), b贸le kostne oraz patologiczne z艂amania ko艣ci, martwica ko艣ci (najcz臋艣ciej staw贸w biodrowych), powi臋kszenie 艣ledziony i w膮troby.

  • Powi臋kszona 艣ledziona rozk艂ada czerwone krwinki szybciej ni偶 s膮 one produkowane, przez co mo偶e doj艣膰 do anemii co skutkuje brakiem energii i cz臋stym przem臋czeniem. Powi臋kszona 艣ledziona mo偶e r贸wnie偶 powodowa膰 ma艂op艂ytkowo艣膰 co zwi臋ksza sk艂onno艣膰 do krwawie艅 i siniak贸w
  • Ponadto w chorobie Gauchera obserwowane s膮 zaburzenia krzepni臋cia o z艂o偶onej etiologii. Pacjenci mog膮 mie膰 obni偶one poziomy czynnik贸w krzepni臋cia II, V, VII, VIII, IX, X, XI, XII i fibrynogenu. Wszystkie powy偶sze czynniki warunkuj膮 zwi臋kszone ryzyko krwawienia w trakcie procedur dentystycznych, porodu czy wi臋kszych zabieg贸w chirurgicznych.
  • Kolejnym objawem jest zmniejszanie si臋 ilo艣ci bia艂ych krwinek w wyniku nadmiernego filtrowania powi臋kszonej 艣ledziony. Ich obni偶enie mo偶e zmniejszy膰 zdolno艣膰 organizmu do zwalczania infekcji
  • Cz臋stym objawem s膮 b贸le kostne, kt贸re spowodowane s膮 nieprawid艂owym modelowaniem ko艣ci,  s膮 one bardziej kruche i podatne na infekcje. Zwi臋ksza to ryzyko do cz臋stych z艂ama艅 i problem贸w z poruszaniem si臋.

Diagnostyka choroby Gauchera

Dok艂adne rozpoznanie choroby Gauchera mo偶e by膰 wykonane za pomoc膮 prostego badania krwi, tzw. „testu suchej kropli”, kt贸re mierzy aktywno艣膰 enzymu glukocerebrozydazy.
Je偶eli wynosi ona 30% lub mniej, oznacza to ostateczne potwierdzenie choroby Gauchera. Drugim badaniem jest stwierdzenie podwy偶szonej aktywno艣ci enzymu chitotriozydazy, kt贸ra jest miernikiem spichrzania glukocerebrozydu w makrofagach. 

W trakcie diagnostyki w kierunku choroby Gauchera, lekarze mog膮 zleci膰 ca艂y szereg innych bada艅:

  • wykonanie rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej w celu obejrzenia zmian w膮troby i 艣ledziony,
  • diagnostyka radiologiczna w celu oceny zmian kostnych,
  • EKG, echo w celu oceny pracy serca, diagnostyk臋 neurologiczn膮 w kierunku uszkodzenia centralnego o艣rodka nerwowego oraz nerw贸w obwodowych.
Choroba Gauchera

Do diagnozowania choroby Gauchera powinny przyst臋powa膰 szczeg贸lnie osoby z powi臋kszon膮 艣ledzion膮 i w膮trob膮, niedokrwisto艣ci膮, ma艂op艂ytkowo艣cia i b贸lami kostnymi.

Niestety cz臋sto mija wiele miesi臋cy, a nawet lat, zanim u osoby z chorob膮 Gauchera zostanie ustalone prawid艂owe rozpoznanie. 

Leczenie choroby Gauchera

Podstawow膮 metod膮 leczenia choroby Gauchera jest enzymatyczna terapia zast臋pcza (ETZ), kt贸ra polega na podawaniu chorym syntetycznej glukocerebrozydazy i w konsekwencji prowadzi do prawid艂owego rozk艂adania glukozyloceramidu. Opracowano r贸wnie偶 alternatywn膮 terapi臋 ograniczania substratu. Terapia ta polega za艣 na hamowaniu tworzenia si臋 glukozyloceramidu w organizmie.

Poza leczeniem przyczynowym wskazane jest tak偶e stosowanie r贸偶nych metod leczenia objawowego, np. lek贸w przeciwb贸lowych w przypadku b贸lu ko艣ci lub odbarczenia chirurgicznego w przypadku ucisku struktur uk艂adu nerwowego. 

Leczenie przyczynowe prowadzi zwykle do znacznego zmniejszenia obj臋to艣ci 艣ledziony i normalizacji wska藕nik贸w morfologii krwi. Niekiedy nale偶y rozwa偶y膰 cz臋艣ciow膮 lub ca艂kowit膮 splenektomi臋 w przypadku znacznej splenomegalii, zawa艂贸w 艣ledziony i/lub skrajnej ma艂op艂ytkowo艣ci, mimo stosowania leczenia przyczynowego.

Choroba Gauchera to z艂o偶one schorzenie genetyczne, kt贸re wymaga odpowiedniej diagnostyki i leczenia. Dzi臋ki nowoczesnym terapiom, takim jak terapia zast臋pcza enzymatyczna, pacjenci maj膮 mo偶liwo艣膰 prowadzenia normalnego 偶ycia, mimo przewlek艂ej choroby. Wczesne wykrycie i leczenie choroby jest kluczowe w celu unikni臋cia powa偶nych powik艂a艅, takich jak uszkodzenie ko艣ci, w膮troby czy p艂uc. Regularne badania i opieka specjalistyczna s膮 nieodzownym elementem w zarz膮dzaniu t膮 chorob膮.

Je艣li podejrzewasz u siebie lub u kogo艣 z bliskich objawy wskazuj膮ce na chorob臋 Gauchera, warto jak najszybciej podj膮膰 odpowiednie kroki diagnostyczne. Podstawowym badaniem wykonywanym w celu dok艂adnego rozpoznania choroby Gauchera jest Test suchej kropli krwi, kt贸ry wykonasz bezp艂atnie w CM Luxmed. Termin badania mo偶esz zarezerwowa膰 zarezerwowa膰 online lub telefonicznie pod numerem tel. 81 532 37 11.

Badanie przeznaczone jest dla Pacjent贸w od 18. roku 偶ycia.

dr n. med. Marta Morawska 

Hematolog, Specjalista chor贸b wewn臋trznych

Informacje zawarte w tym artykule maj膮 charakter og贸lnoinformacyjny i edukacyjny. Nie zast臋puj膮 one profesjonalnej porady medycznej, diagnozy czy leczenia. Zaleca si臋 konsultacj臋 z lekarzem lub innym wykwalifikowanym pracownikiem ochrony zdrowia w celu uzyskania porady dotycz膮cej konkretnych objaw贸w, dolegliwo艣ci czy stanu zdrowia.